Eurovision 2013 (πάει και αυτό!)

Κάθε χρονιά η Eurovision είναι ένα από τα αγαπημένα μου θεμάτα για σχολιασμό. 
Ένας από τους λόγους είναι ότι κάθε φορά υπάρχουν εμφανίσεις που αξίζει να 

συζητηθούν (αρνητικά ή θετικά δεν έχει σημασία). Χθες το βράδυ ήμουν έτοιμη να

κλείσω την τηλεόραση λίγο πριν αρχίσει η ανακοίνωση των βαθμολογιών αλλά στο

τσακ με πρόλαβαν και ξεκίνησαν και έτσι τα κατάφερα και τις είδα. Με ξύπνησαν

για τα καλά δεν υπάρχει αμφιβολία γι' αυτό. Ιδίως τη στιγμή που ακούσα το πρώτο

δωδεκάρι από το Σαν Μαρίνο (ανέλπιστο αλλά ήταν ό,τι καλύτερο για το ξεκίνημα).

Η συνέχεια βέβαια δεν ήταν η αναμενόμενη. Όταν έβλεπα τα τσιγκούνικα δυάρια και

εξάρια εκνευριζόμουν τόσο πολύ που έπρεπε να με άκουσαν σε όλο το λεκανοπέδιο

της Αττικής. Θα θέσω τώρα την ερώτηση (δεν μπορώ): σοβαρά τώρα ήταν καλύτερος 

αυτός ο (κατα τα άλλα συμπαθέστατος) γελαστός κυριούλης από τη Μάλτα; 

 Για να συνεχίσω το "θάψιμο" θα πω γενικότερα πως όλη η βραδιά ήταν το καλύτερο
φάρμακο για την αϋπνία. Δεν έχω τίποτα με τις μπαλάντες αλλά υπάρχουν πολλών
ειδών και αυτές τις Eurovision δεν ήταν από τις καλύτερες. Απογοητεύτηκα επίσης
πολύ που είδα φωνάρες όπως αυτές της Anouk και της Bonnie Tyler εκτός από του 
να χαραμίζονται με τραγούδια κατώτερα του επιπέδου τους, να βρίσκονται τόσο χαμηλά 
σε βαθμολογία. 

Επίσης με ξένισε λίγο και το υπεροπτικό υφάκι της Emmelie από την Δανία. Το
τραγούδι αρκετά καλό οφείλω να παραδεχθώ αλλά πρεπει να έχει κάποια συγγένεια 
με την Sertab και θα ακολουθήσει το ερώτημα προς τι η εμφάνιση- ο ξυπόλητος 
πρίγκιψ; 
Τελείωσα με τα αρνητικά, πάμε στα θετικά. Η διοργάνωση ομολογουμένως ήταν
εξαιρετική. Η παραγωγή, τα σκηνικά, η σκηνοθεσία κλπ κλπ. Φυσικά ο Γιώργος
Καπουτζίδης και η Μαρία Κοζάκου αξίζουν πολλά μπράβο αφού διεκπεραίωσαν 
πολύ σωστά τον ρόλο τους ως εκφωνητές. Η Loreen επίσης ήταν μια ευχάριστη
παρουσία και στην έναρξη του ημιτελικού αλλά και στο ενδιάμεσο του τελικού.
Νομίζω ότι το είναι αυτονόητο πως στα θετικά ήταν και η δική μας συμμετοχή η
οποία ήταν η όαση στην έρημο της ατελείωτης βραδιάς. Ο Αγάθωνας ήταν πολύ
καλύτερος από τον ημιτελικό και φωνητικά αλλά και ως σκηνική παρουσία αφού
"έσκασε" λίγο το χειλάκι του και δεν ήταν τόσο "κουμπωμένος". Για τους Κόζα
Μόστρα δεν έχω λόγια, απορώ μόνο γιατί ήταν τόσα χρόνια κρυμμένοι. 
Γειά μας! (και του χρόνου!)